Najczęstsze obawy związane z oddawaniem osocza krwi

Mdlące uczucie to niestety jedna z rzeczy, które mogą się przydarzyć i których nie można całkowicie przewidzieć. Jeżeli obawiasz się takiej sytuacji, niechaj personel profilaktycznie położy Cię na krześle. Obniżona pozycja pomoże organizmowi lepiej poradzić sobie z nagłą zmianą ciśnienia krwi i ryzyko omdlenia zmniejszy się do minimum. Jeżeli w ciągu oddawania poczujesz jakikolwiek dyskomfort, taki jak ból, zawroty głowy lub huk w uszach, natychmiast poinformuj o tym pielęgniarkę.

Omdlenie dawcy należy do bardzo rzadkich komplikacji. Podczas badania przed oddaniem staramy się ustalić stan zdrowia dawcy, aby móc zapobiec podobnym sytuacjom.

Kolejnym ważnym czynnikiem, który zapobiega ewentualnym komplikacjom, jest nasz doświadczony personel, który natychmiast zajmie się dawcą w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek problemu.

Pęknięta żyła oznacza, że w żyle powstała szczelina, przez którą krew przedostała się pod skórę. Dzięki płytkom krwi szczelina w krótkim czasie zamknie się i wszystko, co pzostało, to siniak, który po jakimś czasie się wchłonie.

Tzw. pęknięcie żyły może nastąpić w przypadku powrotu komórek krwi do organizmu dawcy lub bezpośrednio po nakłuciu żyły. Niektóre osoby mają „kruche“ żyły, które nie wytrzymują zwiększonego ciśnienia. Niestety tego nie można rozpoznać z góry i nie można temu zapobiec przez zręczność pielęgniarki. W przypadku pęknięcia żyły pobieranie zostaje wstrzymane i nie może już być kontynuowane na danej ręce. Jeżeli jest to możliwe, dawcy zostanie zalecone przekłucie na drugą rękę, ewentualnie pobieranie zostanie zakończone.

W przypadku gdy po pobraniu powstanie mniejszy siniak w okolicy nakłucia, nie oznacza to koniecznie pękniętej żyły. Małe sinaki powstają, w przypadku gdy po opatrzeniu miejsca nakłucia nastąpi wyciek krwi z żyły pod skórę. Z tego powodu jest ważne przestrzeganie zaleceń pielęgniarek, miejsce nakłucia należy naciskać przez co najmniej trzy minuty i nie operać się ręką podczas wstawania z krzesła.

Leczenie wszystkich siniaków jest stosunkowo proste. Wystarczy nie obciążać ręki, ochładzać ją i w idelanym razie łagodnie ćwiczyć z ręką w letniej wodzie.

W każdym razie zalecamy, aby dawca w takich przypadkach skontaktował się z nami telefonicznie / stawił się u nas w celu zbadania.

Temat „uszkodzenia“ odporności na skutek oddawania osocza to chyba najbardziej dyskutowana i badana kwestia w naszej branży. Istnieje kilka dużych opracowań w tym obszarze, opublikowanych w prestiżowych czasopismach naukowych, ostatnio na przykład niemieckie studium SIPLA II (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16907878/), które w sposób przekonujący zaprzeczają takim obawom: żadne studium nawet nie wskazuje na prawdopodobieństwo występowania związku pomiędzy oddawanie osocza a „uszkodzeniem“ odporności.

Przy zachowaniu odstępu 14 dni pomiędzy poszczególnymi oddaniami oraz przestrzeganiu zasad zdrowego stylu życia w związku z oddawaniem osocza na pewno nie zagrażają żadne ryzyka zdrowotne.

W całym czasie pobierania i następnego przetwarzania osocza są stosowane sterylne zestawy jednorazowego użytku. Krew i osocze przepływają tylko przez powyższy zamknięty, jednorazowy, sterylny system bez kontaktu z otoczeniem. Dlatego też nie mogą się zetknąć z obcą krwią lub jakimkolwiek innym materiałem biologicznym. Zakażenie dawcy jest zatem całkowicie wykluczone.

To zależy od konkretnej osoby. Znamy dawców, którzy oddawali ponad 500 razy i tego nie można wcale poznać według wyglądu ich rąk/żył.

Znamy jednak również dawców, którzy oddawali pięć razy i mają na rękach widoczne zabliźnienie.

Właśnie dlatego dawstwo jest dobrowolne i dawcy muszą być pełnoletni oraz posiadać pełną zdolność prawną. Każdy musi zdecydować sam, czy oddawanie sprawia mu przyjemność, czy nie.